Wiersz o indywidualnych pragnieniach każdego człowieka. Rodzimy się czująć podświadome przyciąganie do konkretnych rzeczy i osób, zaspokajamy własne pragnienia.

Wiersz o pozwoleniu sobie na bycie niedoskonałym, o zaniechaniu ciągłych starań aby zmienić coś co się nam nie podoba, o zaakceptowaniu tego czego zmienić się nie da.

Wiersz o tym, że jesteśmy częścią większej całości, której w pewnym sensie podlegamy, która nas nieprzerwanie wspiera w życiowej wędrówce.

Wiersz o ludzkiej twarzy, która z wiekiem staje sie wyrażać wiele rzeczy związanych z danym człowiekiem, jego historią, przeżyciami, tym co przeżywa i najczęściej czuje.

Wiersz o pierwszej i najważniejszej relacji o jaką powinniśmy zadbać, aby być spełnionym i szczęśliwym w każdej chwili naszego życia.

Wiersz o śmierci, która nie oznacza końca istnienia ale dużą zmianę, przejście, zakończenie jednej podróży aby móc rozpocząć nową.

Wiersz o umiejętnym dysponowaniu męską energią jaką posiada każdy człowiek, która tłumiona i tak znajduje ujście, najczęściej nie tak jakbyśmy sobie tego życzyli.

Wiersz o marzeniach, które się spełniają najczęściej wtedy gdy najmniej się tego spodziewamy.

Wiersz o przyjemnościach jakie może dostarczać ciało człowieka jeśli się je odpowiednio eksploruje, o możliwościach jakie oferuje każdemu kto potrafi je dostrzec.

Wiersz o najatrakcyjniejszej kompetencji jaka istnieje czyli kompetencji bycia sobą, nikim innym być nie można, tak więc celem nadrzędnym powinno być poznanie siebie.

Wiersz o zranieniach, upokorzeniach, urazach, których doświadczamy po to, żeby sprowokować nas do wewnętrznych zmian tego co jest w nas słabe i niewłaściwe.

Wiersz o zaślepieniu wobec samego siebie, o tym, że często nie widzimy siebie obiektywnie tak jak potrafią nas widzieć inni ludzie.

Wiersz o tym, że Boga nie ma gdzieś poza nami, on zawiera się we wszystkim, całym Wszechświecie, przenika go, wypełnia, jest nim. Bóg jest wszystkim.

Wiersz o polnym kwiatku, który tak jak każde inne stworzenie żyje według swoich praw, odczuwa, doświadcza, rodzi się, wzrasta i umiera.

Wiersz o życiu w poczuciu bezpieczeństwa i zaufaniu, o emanowaniu energią mocy, sprawczości i władzy nad własnym życiem.

Wiersz o przyjemności jaką jest łączenie się naszego istnienia z całym otaczającym nas światem.

Wiersz o właściwym “służeniu” innym, o porzuceniu służalczości na rzecz tego co faktycznie służy mi i drugiej osobie.

Wierszo o umiejętności korzystania z procesu myślenia w sposób, który przynosi najwięcej korzyści, dzięki czemu możemy manifestować w życiu to czego pragniemy.

Wiersz o ciągłych zmianach, dokonujących się w każdym człowieku, które sprawiają, że perspektywa, z jaką patrzy na świat, też się wciąż zmienia, powodując, że na cokolwiek patrzymy, robimy to zawsze pierwszy raz.

Wiersz o blokadach jakie ma człowiek przed tym, żeby przyjmować, otrzymywać, być otwartym na bogactwo, obfitość. O wewnętrznych przeszkodach do bycia szczęśliwym.

Wiersz o gustach, preferencjach, nałogach, które są zawsze bardzo indywidualne i nikt do końca nie jest w stanie zrozumieć co dla nas znaczą.

Wiersz o świadomym generowaniu szczęścia na codzień, w sposób prosty, czasem nawet szalony i dość śmiały, o rozumieniu wartości jaką jest w życiu zwykła radość.

Wiersz o zapisach w podświadomości człowieka, które “sterują” jego życiem w niewidoczny ale bardzo efektywny sposób.

Wiersz o dystansie do otaczającego nas świata i wydarzeń jakie najczęściej budzą bardzo skrajne emocje, o byciu dla siebie spokojną, niepodatną na wpływy przystanią.

Wiersz o tym, że gdzieś pod warstwami nagromadzonych przez lata negatywnych wzorców myślowych, kryje się cudowny człowiek i prawda o jego doskonałości.

Wiersz o ukrytych powodach dla których bierzemy ślub, ukrytej motywacji, która nami kieruje przy wyborze drugiej połówki z którą chcemy spędzić resztę życia.

Wiersz o ludzkich namiętnościach, uzależnieniach, pragnieniach, które swoją hipnotyzującą siłą potrafią wciągnąć człowieka i doprowadzić go do zguby.

Wiersz o najbardziej sprzyjającym stanie bycia do osiągania pozytywnych zmian i postawionych celów.

Wiersz o zaakceptowaniu śmierci jako nieodłącznego punktu na mapie życia. Ten akt akceptacji otwiera przed człowiekiem drzwi do jeszcze śmielszego eksplorowania życia.

Wiersz o niemożności ruszenia do przodu, osiągania celów i realizowaniu pragnień, o blokadach, które sabotują nasze zmierzanie w kierunku upragnionego szczęścia.

Wiersz o tym jak szczegół może być powodem sporów pośród całkiem rozumnych ludzi, jak chęć uzyskania racji zaczyna być celem samym w sobie, zaburzając jasną ocenę.

Wiersz o czterech typach charakteru człowieka przedstawionych w śmieszny sposób pod postacią: strusia, chomika, leniwca i kreta.

Wiersz o przeznaczeniu człowieka, które przejawia się w tym co widzi i słyszy oraz w jaki sposób to za każdym razem interpretuje. Każdy doświadcza tego czym sam jest

Wiersz o tym, że warto wybierać swoją drogę, warto podejmować wybory zgodne z naszym upodobaniem, dopiero wtedy jest szansa, że spotkamy na niej ludzi podobnych do nas.

Wiersz o tym, że jasność nie mogłaby istnieć bez ciemności co nie oznacza ,że mamy się czegoś lękać-ta wiedza jest po to, żebyśmy wiedzieli, że zawsze mamy wybór.

Wiersz o uzdrawianiu tego co nas obciąża być może od pokoleń, co tak długo nam towarzyszy, że nawet nie wiemy, że może być inaczej, lepiej, spokojniej, radośniej.

Wiersz o możliwościach świadomości w zależności od stanu w jakim znajduje się umysł człowieka, który w czasie snu otwiera swoje granice osiągając to co na jawie jest niedostępne.

Wiersz o znaczeniu wypowiadanych słów, które są niczym zaklęcia wpływające na całą otaczającą nas rzeczywistość.

Wiersz o boskiej iskrze, wypełniającej całą ziemię, planety, gwiazdy, komety, pustą przestrzeń pomiędzy nimi i nawet zwykły kamień znaleziony na drodze.

Wiersz o tym, że każdy człowiek widzi rzeczywistość inaczej, według tego kim sam jest i jakie zapisy “siedzą” w jego podświadomości.

Wiersz o astrologii i jej znaczeniu dla Człowieka świadomego siebie, rozumiejącego prawa natury i Wszechświata i poprzez nie stwarzającego swoją rzeczywistość.

Wiersz o właściwym poczuciu swojej wartości, tego co jest w każdym człowieku nieskończone i niezniszczalne, co mamy szansę w ciągu całego życia poznawać i rozwijać.

Wiersz o dystansie do życia i tego co przyjęliśmy jako nasze ” status quo” w zestawieniu do nieskończonej ilości perspektyw jakimi są wszystkie istnienia.

Wiersz o scenariuszu jaki piszemy jednocześnie odgrywając przez całe życie. Jesteśmy twórcami i wykonawcami własnego przeznaczenia, które się wraz z nami wciąż zmienia.

Wiersz o prawidłowym podejściu do życia, błędów, tego czym jest doświadczenie, o obfitości i przyjemności, która jest dostępna jeśli będziemy sami na nią gotowi.

Wiersz tym, że ta sama aktywność w zależności od impulsu jaki ją wywołał może być przyjemna i dawać radość lub odwrotnie być koniecznością, sposobem na przeżycie.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w śnie do zachodu. Są to wydarzenia i symbole w swojej ostatniej fazie przygotowań do fizycznej manifestacji.

Wiersz o najcudowniejszych rodzajach snów, takich z których budzimy się ze śmiechu, o snach, które mają ewidentyny wpływ na nasz nastrój i całą chemię organizmu.

Wiersz o uprzedzeniach i stereotypach, które często pozbawiają wspaniałych doświadczeń, znajomości, umiejętności, zamykają człowieka na nowe, niesamowite możliwości.

Wiersz o pytaniach, które często zadajemy sobie całe życie chcąc dowiedzieć się dlaczego coś wygląda tak, a nie inaczej, o zmianach, które w końcu nadchodzą.

Wiersz o tym, że zamiast żałować trzeba naprawić, wybaczyć i zapomnieć by żyć radośnie dalej, bez obciążęń, wyrzutów sumienia i smutku.

Wiersz o tym, że bardziej opłaca się znajdywać u kogoś punkty wspólne z nami, niż skupiać uwagę na tym, co się nam w nim nie podoba.

Wiersz o cudownym i unikatowym stworzeniu jakim jest człowiek, o jego ograniczeniach, pomimo których potrafi odkrywać i rozpoznawać w sobie boskość.

Wiersz o tym, czym Miłość nie jest i nigdy nie będzie, o jej bezkompromisowej naturze, o tym, że żadna wartość nie stoi ponad nią.

Wiersz o życiu według utartego, dobrze znanego i wciąż powtarzanego schematu, o braku ciekawości zmian i ich wpływie na codzienne życie.

Wiersz o oficjalnie przyjętej przez społeczeństwo nauce, która bez udziału większości ludzi nie może posunąć się do przodu, choćby miała taki potencjał.

Wiersz o ubraniach, jako elemencie wyróżniającym nas spośród innych osób, stanowiący nasz indywidualny styl, akcent, rys.

Wiersz o umiejętności jaką jest wypowiadanie się, formułowanie własnych myśli, negocjowanie, słowne wyrażanie tego co mamy w głowie aby zabrzmiało tak jak chcemy.

Wiersz o odwadze bycia sobą prawdziwym, nawet jeśli nie pokrywa się to z ogólnie przyjętymi normami i oczekiwaniami społeczeństwa, o uznaniu swojej wartości.

Wiersz o wewnętrznej równowadze męskiej i żeńskiej części jaką każdy w sobie posiada. Im większa nierównowaga tym większy dyskomfort, jedno bez drugiego nie istnieje.

Wiersz o najważniejszym aspekcie długowieczności jakim jest życie na luzie, bez stresu i usilnych starań, o pozwoleniu by nurt życia niósł nas tam gdzie mamy być.

Wiersz o idei uzdrawiania, która jakkolwiek zaszczytna, nie miałaby możliwości zaistnienia jeśli nie byłoby chorób, zaburzeń, grzechu.

Wiersz o indywidualnym wyrażaniu siebie w każdym działaniu, w każdym ruchu, słowie, kreacji jakiej jesteśmy twórcami, o unikatowości i niepowtarzalności stworzenia.

Wiersz o żywiole jakim jest powietrze, które choć niewidoczne towarzyszy nam od pierwszego oddechu.

Wiersz o zmysłach jakie posiada człowiek.

Wiersz o dostrzeganiu realnej zależności i łączności pomiędzy myślami jakie nawykowo odgrywamy w swojej głowie, a światem zewnętrznym i tym co się dzieje w naszym życiu.

Wiersz o tym, że każdy ma swoje cele i marzenia, które jeśli nieodpowiednio obsługiwane, potrafią zaślepić człowieka, stać się jego panem i władcą.

Wiersz o wdzięczności do samego siebie za sukcesy nawet te najmniejsze, codzienne, których często nie doceniamy, a które budują pełny obraz, tego kim jesteśmy.

Wiersz o wpływie pochodzenia na dorosłe życie, o różnych wyzwaniach jakie spotykają kogoś kto chce wybrać dla siebie inny scenariusz niż ten, w którym umieściło go życie.

Wiersz o stawaniu się nowym człowiekiem, z nowymi nawykami, myślami, odruchami, decyzjami z nowym życiem.

Wiersz, który opisuje czas, jego zależność i współistnienie z przestrzenią jako drugim składnikiem trójwymiarowej czasoprzestrzeni ziemskiej.

Wiersz o predyspozycjach jakie posiada każdy człowiek, o znajomości siebie w kontekście co potrafię, a czego nie, w czym jestem dobry, a co powinienem zostawić.

Wiersz o doświadczaniu nieskończoności, która przenika na wskroś całe nasze ciało, zmysły, umysł, wszystko czym jesteśmy. Każdy jest wiecznością.

Wiersz o kobiecie przyciągającej do siebie dokładnie takiego mężczyznę, jakiego potrzebuje, na jakiego zasługuje i który w danym czasie jej życia do niej pasuje.

Wiersz o śmiertelności naszego ciała, którym dysponujemy przez pewien określony czas, które jest częścią ekosystemu jakim jest Ziemia, o dystansie do siebie i życia.

Wiersz o poczuciu sprawczości, o tym, że bierzemy odpowiedzialność za sukcesy i porażki jakich doświadczamy, które są konsekwencją naszych wczęśniejszych decyzji.

Wiersz o pasji, talencie, codziennym tworzeniu, rodzeniu owoców, stanie szczęścia związanego z tworzeniem, kreowaniem.

Wiersz o tym, że w zależności od naszego poziomu świadomości, jesteśmy kompatybilni z różnymi potencjałami, które są ogólnodostępne.

Wiersz o gotowości do zmiany na jaką często bardzo długo czekaliśmy, o chęci do rozpoczęcia nowego etapu w życiu, wejścia w nowe i nieznane.

Post na temat powszechnego zastosowania w języku polskim mówionych oraz pisanym
feminatywów i języka inkluzywnego.

Wiersz ten mówi jak ważne jest uszanowanie poglądów, przekonań, wierzeń drugiej osoby. Chęć pomocy nie powinna zagłuszać prawdy człowieka, któremu chcemy pomóc.

Wiersz o ogromnej mocy wypowiadanego słowa, które kreuje naszą rzeczywistość bez względu czy to rozumiemy czy nie, czy świadomie z tego korzystamy czy lekceważymy.

Wiersz o bezwarunkowej miłości ogarniającej całe stworzenie, które być może nie jest idealne ale zawsze zasługuje na to by istnieć i mieć szansę by kiedyś się zmienić.

Wiersz o Słońcu, bez którego nie było by możliwe nasze życie na Ziemi. Opis tej gwiazdy jako żywej istoty, unikalnej świadomości.

Wiersz o tym, że nawet najgorszy nikczemnik jest częścią całego stworzenia i ma w sobie choćby najmniejszą iskrę boskości, która tlić się w nim będzie po wieczność.

Wiersz o tym co jest w nas wieczne i niezniszczalne, co pozostaje z nami w każdej sekundzie naszego życia, co jak kompas zawsze przyciąga nas do siebie.

Wiersz o niezmierzonej i niepoznanej sile jaka ożywia całą materię wszechświata, w tym też człowieka.

Wiersz o fraktalności całego wszechświata, o tym, że jego prawa przejawiają się we wszystkim tak samo, nawet niejmniejszym stworzeniu, tylko na mniejszą skalę.

Wiersz o tym, jak potężną bronią przeciwko nam samym potrafi być strach, jak ma wielką moc, co może spowodować, co wydobyć z człowieka, do jakich czynów sprowokować.

Wiersz o odkrywaniu na nowo otaczającego nas świata, oczami nie dziecka ale dorosłego człowieka, którego perspektywa jest już inna -bogatsza, pełniejsza.

Wiersz o Ziemi, która wraz z żyjącymi na niej istotami przechodzi ogromną zmianę, przechodzi z Ery Ryb do Ery Wodnika, odrzucając to co stare na rzecz nowego.

Wiersz o różnicach płci i ogromnej nienawiści jaką może wydobyć z człowieka, o odwiecznej walce przeciwieństw jakie są pomiędzy kobietą i mężczyzną.

Wiersz o planecie Ziemia, która ma swoją świadomość, historię i cel do jakiego zmierza tak jak każdy z nas.

Wiersz o zrozumieniu, że poprzez wybaczenie dajemy wolność sobie i nie ma to nic wspólnego z drugim człowiekiem, on był tylko symbolem tego co było w nas.

Wiersz o tym co rzeczywiście jest potrzebne do poczucia swojej prawdziwej wartości.

Wiersz o tym, że przemiana owszem najpierw zachodzi w głowie ale potem niezbędne jest działanie, entuzjazm, plan i wytrwanie w podjętych decyzjach.

Wiersz o tym jak szkodliwa potrafi być duma. Zazwyczaj jest ona połączona z zepchniętymi do najgłębszych poziomów traum, z tym czego nie chcemy wybaczyć.

Wiersz o tym, że całe życie jesteśmy w procesie i tak naprawdę nigdy nie będziemy mogli powiedzieć, że poznaliśmy prawdę, która się zmienia wraz z nami.

Wiersz o umiejętności korzystania z wszystkiego co życie oferuje, o tym, że można być trzeźwo myślącym człowiekiem i jednocześnie dopuszczać do siebie wiarę w cuda.

Wiersz o tym co zabiera człowiekowi najwięcej energii tak potrzebnej do zdrowego i szczęśliwego funkcjonowania na codzień.

Wiersz o ciele człowieka, które mówi więcej niż byśmy chcieli, o wymowności naszego wyglądu, odruchowych reakcji, wyrazu twarzy i postawy ciała.

Wiersz o byciu prawdziwie wolnym człowiekiem, o tym, że wolność zdobywamy każdego dnia stawiając swoje granice i z odwagą komunikując kim jesteśmy i czego chcemy.

Wiersz o cudownych czasach w jakich żyjemy, o pytaniach jakie zaczynamy zadawać, które nie były zadane nigdy wcześniej, bo nie byliśmy gotowi na usłyszenie odpowiedzi.

Wiersz o znaczeniu ziemskiego życia, które zatraciło swoje pierwotne znaczenie na rzecz tego co następuje po nim gdy człowiek umiera.

Wiersz o sposobie realizowania celów i marzeń, które tak potrafią zaślepić i zatruć codzienność, że to co miało być dla nas największym szczęściem przyczynia się do stopniowej destrukcji naszego świata.

Wiersz o umiejętności mówienia, o możliwościach porozumiewania się z drugim człowiekiem jakich nie posiadają np. zwierzęta, o tym, że warto to docenić.

Wiersz o ogromnej wartości tego czym jest samoświadomość, samopoznanie, jakim jest ogromnym darem, najcudowniejszym prezentem jaki możemy sobie sami podarować.

Wiersz o tym, że jaki dowódca taka armia. Człowiekowi silnemu zawsze będzie towarzyszyć silne towarzystwo, tylko takie będzie do niego pasować i wokół niego się zbierać.

Wiersz o klątwach i urokach, sposobie w jaki „przyklejają” się do człowieka do którego zostały wycelowane, o tym jak nie stać się ich celem.

Wiersz o umiejętności przyjmowania komplementów jako czegoś oczywistego wobec faktu, że kobieta jest cudownym dziełem Boga i tak też powinna być postrzegana.

Wiersz o tym, że zakazy, nakazy, przykazania, z zasady nie mogą i nawet nie muszą być narzucane na ludzi mądrych i wolnych bo ci ich po prostu nie potrzebują.

Wiersz o pozwalaniu na to by ludzie od nas odchodzili i również sobie pozwalać na odejścia, bez żalu, bez oskarżeń, bez smutku, życząc sobie i im jak najlepiej.

Wiersz o trudnych sytuacjach jakie się zdarzają w życiu, o tym, że przyjęcie ich ze spokojem i nie walczenie przeciwko jest najlepszym sposobem by je przetrwać.

Wiersz o wielkiej mocy jaką ma miłość, o tym, że bez miłości wszystko inne traci swoje znaczenie, życie traci smak i wartość. Miłość jest niezbędna niczym powietrze.

Wiersz o kobiecości, która rozkwita wtedy gdy jest kontemplowana, eksplorowana, szanowana, o darze jakim jest właściwie doświadczana kobiecość.

Wiersz o takim zjawisku jak Deja vu, którego doświadczamy gdy widzimy coś po raz pierwszy, a jednak mamy poczucie że już to znamy.

Wiersz o ciągłym decydowaniu jaką interpretacje otaczającego nas świata wybierzemy, tym dokładnie będzie prawda o nas, tego coraz więcej będziemy doświadczać.

Wiersz o człowieku, który zawiera w sobie wszystko czego potrzebuje do tego aby tworzyć swój wymarzony wszechświat aby żyć w szczęściu, satysfakcji i spełnieniu.

Wiersz o znaczeniu tego czym jest pamięć dla człowieka, którego dusza jest nieśmiertelna, o tożsamości, której nośnikiem jest pamięć i o jej utracie.

Wiersz o zmartwieniach, które potrafią tak zdominować codzienność, że człowiek na oczach marnieje, staje sie wrakiem kogoś kim był, sam sobie odbiera szczęście.

Wiersz o wielkiej miłości i oddaniu jaką potrafi czuć mężczyzna wobec swojego wymarzonego samochodu.

Wiersz o górze Ślęża, która jak każdy inny szczyt ma swoją charakterystykę, specyfikę, temperament.

Wiersz o tym, że żadna mądrość ani wartość tego świata nic nie znaczy jeśli jest uważana za cel sam w sobie i gdy towarzyszy temu strach, że bez niej znaczymy niewiele.

Wiersz o tym, że myśli kreują naszą rzeczywistość, piszą przeznaczenie i są pierwszą niefizyczną manifestacją tego co nas czeka w przyszłości.

Wiersz o nieuniknionych aspektach życia, które są wpisane w naszą codzienność pomimo iż nie zawsze mamy czas, siły, ochotę czy zapał do ich realizacji.

Wiersz o nieśmiertelności tego czym jest świadomość co wyraża, tworzy, co przyciąga i generuje, o świadomości jako indywidualnej części całego stworzenia.

Wiersz o łączności człowieka z całą przyrodą, która przechodzi w ciągu roku przez różne cykle, wymagające indywidualnego podejścia, innych rytuałów, różnego tempa.

Wiersz opisujący przyjaźń jako spotkanie się bratnich dusz, niekoniecznie na całe lata, czasami na jeden dzień lub tylko jedną lecz znaczącą chwilę.

Wiersz o puszczeniu w niepamięć swoich najgłebszych zranień, upokorzeń,. Kurczowe się ich trzymanie nie daje nam żadnych korzyści – przeciwnie, wciąż nas okrada ze szczęścia.

wiersz o tym, że historia, która mogła zostać uznana za jedyną właściwą wcale nie musi być prawdą. Prawda żyje w podświadomości potomków naocznych świadków wydarzeń.

Wiersz o jedzeniu, aby to co spożywamy dało nam jaknajwięcej przyjemności i korzyści, żeby wpływało korzystnie na nasze ciało i samopoczucie.

Wiersz o odkładaniu szczęścia na później, a którego termin ważności jest zawsze “teraz”, nigdy za minutę, jutro, za rok.

Wiersz o domu w którym żyjemy i który jest odbiciem naszego wnętrza, o symbolice przestrzeni w jakiej przebywamy, która się zmiania wraz z tym jak my się zmieniamy.

Wiersz o sercu, które bez ustanku nadaje swoją pieśn i odbiera pieśni serc innych ludzi, o jego mocy i wpływie na człowieka.

Wiersz o ciągłym odkrywaniu i odnajdywaniu siebie aby na powrót połaczyć się w całość. Każdy człowiek rodzi się właśnie po to aby rozpoznać i odnaleźć siebie samego.

Wiersz o poczuciu odpowiedzialności za własne szczęście, którego nikt nie może nam dać ale jeśli się go nauczymy nikt go nam też nie zabierze.

Wiersz o obezwładniającym strachu przed czymkolwiek, który okazuje się do przeżycia i wcale nie taki straszny gdy w końcu się z nim zmierzymy.

Wiersz o umiejętnym braniu od życia dokładnie tyle ile na ten moment potrzebujemy, nic więcej ponad to co jesteśmy w stanie uradzić -recepta na prawdziwą obfitość.

Wiersz o sukcesie i sławie, której zaistnienie jest zawsze zasługą odbiorców, którzy podtrzymują jej trwanie nawet po śmierci autora.

Wiersz o złamanym sercu, które może być złamane tylko wtedy gdy sami o nie nie dbamy lecz oddajemy pod opiekę w ręce innej osoby.

Wiersz o wewnętrznej iskrze, jaką nosi w sobie każdy z nas, która rozpala się i płonie cudownym światłem za każdym razem gdy jesteśmy szczęśliwi, robiąc to co kochamy.

Wiersz o tym, że ciężka praca najczęściej prowadzi do zmęczenia, a w jej cel włożyliśmy tyle energii, że już nawet nie potrafimy z niego zrezygnować. Błędne koło.

Wiersz o tym, że zapach nie tylko wywołuje mniej lub bardziej pozytywne doznania zmysłowe ale jest także “linkiem” do wspomnień, sytuacji, osób, miejsc itd.

Wiersz o tym jak możemy poznać czy jesteśmy królowymi własnego życia, kto dokonuje koronacji i gdzie się ona odbywa.

Wiersz o znaczeniu liczb w kontekście numerologi i jej wpływu na losy człowieka.

Wiersz o najmniejszym życiowym cyklu jakim jest jeden dzień, o zmianie która wprowadzona na najmniejszą skalę, w konsekwencji daje znaczące rezultaty na dużą skalę.

Wiersz o naszym podejściu do relacji jakie mamy z ludźmi nie tylko fajnymi ale też tymi co nas irytują, gnębią. Od nas zależy co z nimi zrobimy.

Wiersz o pełnej akceptacji tego jak wyglądamy bez makijażu i bez ubrań, o rozumieniu, że każda indywidualność jest wyjątkowa, niepowtarzalna i dlatego właśnie cudowna.

Wiersz o niczym nieskrępowanym braniu od życia pełnymi garściami, przyjmowaniu szczęścia bez wyrzutów sumienia i nikomu niepotrzebnej skromności, nieodmawianiu sobie.

Wiersz o rodzinnych zależnościach, które pomimo, że niewidoczne potrafią trzymać człowieka całe życie, hamować jego rozwój i ograniczać prawdziwą wolność.

Wiersz o błędach i zdarzeniach losowych, których wolelibyśmy żeby nie było, o tym, że odruchowo szukamy winy w sobie czy w innych, co nie służy ani nam ani nikomu.

Wiersz o dczuwaniu szczęścia z poczucia bycia sobą taką jaką jestem już teraz, pomimo że za jakiś czas będę jeszcze doskonalszą wersją siebie.

Wiersz o pełnym poczuciu i doświadczeniu własnej boskości, własnego istnienia, które jest sednem, esencją, meritum, celem, wszystkim czego potrzeba.

Wiersz o emocjonalnych uzależnieniach, które dotyczą każdego z nas i mają rzeczywisty wpływ na życiowe losy.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w kierunku północnym w śnie, o tym, że wydarzenia z takiego snu są w nas uświadomione i już na pewnym poziomie zintegrowane.

Wiersz o wsparciu całego Wszechświata jakie otrzymujemy gdy wyrażamy prawdę o sobie, naszych marzeniach, o wszystkim czym jest nasza cudowna i nieograniczona dusza.

Wiersz o subiektywnym podejściu do prawdy, która dla każdego może być całkowicie inna, a nawet dla jednej osoby zmienia się ona w miarę jego życiowych doświadczeń.

Wiersz o ludziach, którzy pomimo niesprzyjających warunków potrafili osiągnąć zawodowy sukces w dziedzinie całkiem odmiennej od tego w czym wyrastali.

Wiersz o miłości, która nie pyta nikogo o zdanie, pojawia się i swoją mocą leczy człowieka ze wszystkich ran, nie zważając na żadne protesty ani wolę człowieka.

Wiersz o perspektywie, która jest zawsze inna, co każdorazowo wpływa na odbiór i interpretacje tego co się widzi.

Wiersz o bezcennej szansie jaką jest każde życie, o możliwościach jakie daje, o niepowtarzalności tego cennego daru, którego nie da się powtórzyć.

Wiersz o porzuceniu starych metod walki, wychodzenia z niepasujących do nas przestrzeni nieszczęścia i przemocy na rzecz rozwijania świadomości o swojej własnej boskości.

Wiersz o tym, że wraz z każdym doświadczeniem, stajemy się dojrzalsi i bardziej świadomi siebie, o szacunku i uznaniu do całego procesu wzrastania.

Sen o prawidłowym podejściu do życiowych przeciwności oraz gorszych dni, o ciekawym sposobie patrzenia na ból, nieszczęście czy porażki.

Wiersz, który jest formą modlitwy, afirmacji pozwalającej zwiększyć poczucie spokoju, szczęścia, radości, odprężenia o każdej porze dnia i nocy.

Wiersz o tym, że nasza interpretacja i odbiór otaczającego nas świata jest prawdą o nas, którą nosimy w sobie. Świat jest lustrem, które pokazuje wszystko co w nas ukryte.

Wiersz o kompleksach, obawach, niedowartościowaniu, które tkwi często tak głęboko, że sami tego nie widzimy, nie rozpoznajemy, przywykliśmy do tego poczucia tak bardzo, że nawet nie wiemy, że może być inaczej.

Wiersz o ludzkiej twarzy, na którą można patrzeć miliony razy i wciąż się nam to nie nudzi bo za każdym razem odczytujemy z niej więcej niż nam się wydaje- widzimy ją nie tylko oczami.

Wiersz o prawdziwej i największej wartości jaką jest Człowiek sam w sobie oraz o tym jak niektórzy ludzie samym swoim byciem czynią wszystko dookoła cudowniejsze.

Wiersz o obdarowaniu należną wartością uwagą i uznaniem tego co w tym momencie posiadamy i kim jesteśmy, jako fundament w doświadczaniu obfitości każdego dnia.

Wiersz o wielkiej sile jaka znajduje się w delikatności i łagodności, w odróżnieniu od nacisku, przymusu, wymuszaniu czegokolwiek na sobie lub drugiem człowieku.

Wiersz o powstrzymywaniu siebie przed korzystaniem z pełni życia, z brania od życia pełnymi garściami, bez obaw, lęku, zahamowań, o nieskrępowanym byciu sobą.

Wiersz o akcie pomocy drugiemu człowiekowi, który potrafi odwrócić naszą uwagę od własnych zmartwień i przez to ostatecznie pomóc również nam.

Wiersz o Aniołach, którymi są wszyscy ludzie jako istoty pochodzące od Boga, wydzieleni z ogólnej puli jaką jest całe stworzenie istniejącego Wszechświata.

Wiersz o tym, że każdy dzień jest szczególny i wspaniały jeśli my go takim uczynimy. Od nas zależy jak wykorzystamy 365 dni z całego roku jaki mamy do dyspozycji.

Wiersz o tym, że każda krytyka, skierowana w kogoś jest krytyką jaką zadajemy sobie gdy byliśmy w tym samym miejscu rozwoju co ten człowiek. Nawet jeśli tego nie pamietamy.

Wiersz o wychodzeniu ze swojej strefy komfortu, poznawaniu nowych rzeczy, których się obawiamy, próbowaniu, doświadczaniu bez obaw i ograniczeń.

Wiersz o wodzie, która w zależności od stanu skupienia przybiera różne formy, wchodzi w przeróżne interakcje z człowiekiem i całą resztą wszechświata.

Wiersz o nadawaniu wartości wszystkim i wszystkiemu. Dopiero wtedy czerpiemy z życia 100 %.

Wiersz o sukcesie, który zazwyczaj jest wspierany najmniejszymi gestami pomocy, wsparcia i dobrej woli ludzi napotykanych na drodze po której zmierzamy.

Wiersz o niedającej się nigdy zdefiniować i rozgryźć tajemnicy istnienia, gdzie w tym wszystkim jest Człowiek i jak się w tym odnajduje.

Wiersz o cudownej mocy jaką ma świadomość, która nie podlega gwiazdom, horoskopom ani przeznaczeniu lecz je tworzy. Świadomość jest nadrzędna.

Cytat, który podkreśla znaczenie i ogromną wartość wolnej woli, którą w założeniu posiada każdy człowiek.

Wiersz o zmianach często niełatwych, niezbędnych do tego abyśmy za każdym razem stawali się nowymi ludzmi, lepszymi, mądrzejszymi, bogatszymi o życiowe doświadczenie.

Wiersz o poczuciu jedności z naturą, ze świadomością kolektywną drzew, o wyczuwalnym kontakcie z tymi istotami, których żywot jest często parokrotnie dłuższy od naszego.

Wiersz o Polakach, którzy są potomkami tych co kiedyś dzielnie walczyli o wolność Polski, o wartościach, które wciąż są im bliskie, za które kiedyś ich dziadkowie oddawali życie.

Wiersz o zaufaniu do życia i przede wszystkim do samego siebie, o spokoju wewnętrznym, który jest tak bardzo potrzebny w czasach informacyjnego natłoku.

Wiersz o wpływie przemocy fizycznej doznanej w okresie dzieciństwa na już dorosłe kobiety, o ich życiu, które jest pozbawione wszelkiego smaku, barw, zachwytu.

Wiersz o rozumieniu na czym polega prawdziwa moc jaką posiada każdy człowiek, do czego owa moc ma służyć i w jaki sposób ją pomnażać.

Wiersz o kompleksach, które towarzyszą nam niekiedy całe życie, sabotują szczęście, burzą poczucie własnej wartości, sprawiają, że nie żyjemy pełnią życia.

Wiersz o Miłości, jej nieskończonej i niedającej się zgłębić przez wieki naturze.

Wiersz o tym jak codziennie przyciągamy ludzi, którzy w jakichś aspektach są z nami kompatybilni, z którymi pasujemy na poziomie podświadomych praogramów, zachowań.

Wiersz o trwaniu w programie “Syzyfa”, o niezrealizowanym pragnieniu zdobycia miłości, pieniędzy, uwagi, poprzez mozolną i niedającą wymiernych efektów pracę.

Wiersz o powiązaniu tego co pamiętamy z tym, kim jesteśmy. W miarę tego jak się zmieniamy, zauważać i zapamiętywać będziemy inne rzeczy.

Wiersz o dualności jako jednym z elementów rzeczywistości ziemskiej, która się przejawia we wszystkich aspektach życia i istnienia na tej planecie.

Wiersz o tym, że każde przeznaczenie można zmienić, nic nie jest “na zawsze”, od nas zależy co z nim zrobimy i jak będziemy żyli. Co wybierzemy, jak się zachowamy.

Wiersz o strachu, obawach, lękach, które nie biorą się z powietrza ale zawsze mają swoją przyczynę, hamują nasz entuzjazm i ciekawość nowych doświadczeń.

Wiersz o tym, że prawdy o człowieku nie da się długo ukrywać, ona jak oliwa w wodzie, naturalnym prawem wypływa zawsze na wierzch.

Wiersz o zaufaniu, o nieprzekraczaniu kompetencji człowieka, który nie ma rządzić życiem ale z nim współpracować, o pozwoleniu sobie na relaks, na ufność.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w śnie do wschodu. Są to sytuacje i symbole w swojej początkowej fazie przygotowań do fizycznej manifestacji.

Wiersz o odwadze jaką musi mieć w sobie człowiek, który chce żyć pełną piersią, o odnajdywaniu się w sytuacjach niekomfortowych będących częścią życia.

Wiersz o cyklach w życiu, o tym, że po burzy przychodzi słońce, że nie ma sytuacji, które trwają wiecznie nawet jeśli się nam wydaje, że coś jest bez wyjścia.

Wiersz o tym, że warto się opamiętać w momencie kiedy jeszcze nie wydarzyła się żadna szkoda. Odetchnąć, zyskać dystans do tego co się dzieje, odpuścić.

Wiersz o tym, że cuda przychodzą gdy jesteśmy na nie gotowi, każde uzdrowienie, oczyszczenie, sukces zależy jedynie od nas, a nie od lekarza czy cudotwórcy.

Wiersz o nieprzemyślanym i chaotycznym działaniu na oślep, pozbawionym racjonalnego spojrzenia z dystansem i bez emocji. O spersonalizowaniu procesu aby był efektywny.

Wiersz o technologi, która się dynamicznie rozwija i coraz bardziej staje się odbiciem nieuświadomionych zdolności człowieka.

Wiersz o spisywaniu swojej własnej historii, przeżyć, doświadczeń, które odkrywamy na bierząco każdego dnia.

Wiersz o podążaniu swoją własną drogą bez względu na modę, stereotypy, trendy, o kierowaniu się własnymi wartościami, gustem i dostrzeganiu w nim dla siebie najwyższej wartości.

Wiersz o wciąż niedających się zaspokoić wewnętrznych brakach. Dopiero odkrycie ich sprawia, że zaczynamy prawdziwie i satysfakcjonująco żyć.

Wiersz o wieczności, która jest podzielona na nieskończenie wiele “kawałków”, które nazywamy życiem. Każde wcielenie jest inne, tak więc wieczność nie istnieje.

Wiersz o zamianie słowa “muszę” na “chcę”, za kazdym razem gdy komunikujemy coś drugiej osobie ale także gdy prowadzimy wewnętrzny dialog ze sobą.

Wiersz o mniejszych i większych cyklach w życiu człowieka, o przemierzaniu codzienności w sposób spokojny i ufny wobec wszystkiego co wydarza się na skali naszego żywota.

Wiersz o mentalnej podróży w czasie jaką dokonujemy za każdym razem gdy bierzemy w dłonie stare zdjęcie lub jakąkolwiek rzecz, która łączy nas z dawnymi czasami.

Wiersz o jedności, która nie istnieje na poziomie fizycznym, i właśnie dlatego każdy bezinteresowny akt dobroci wobec drugiej istoty jest dowodem na wysoki poziom świadomości.

Wiersz o tym, że szczęścia jest zawsze więcej jeśli dzielimy je wspólnie z innymi, o radości ze zwykłych, codziennych rzeczy tak samo jak z wielkich osiągnięć.

Wiersz o tym jak Bezwarunkowa Miłość może być przedstawiona za pomocą symbolu stworzonego przez naturę i obserwowanego przez każdego człowieka od zarania dziejów.

Wiersz o tym jak ważne są wszystkie wybory, które podejmujemy w ciągu dnia. Każda chwila jest ważna bo właśnie z takich chwil składa się życie.

Wiersz o głębokiej przemianie, która bardzo często przychodzi cicho, niepostrzeżenie, z nienacka, wtedy gdy się nie spodziewamy.

Wiersz o syrenie, która przechodzi transformację wychodząc z wody na ląd. Jest to analogia ukazująca przejście ludzkości z ery ryb do ery wodnika.

Wiersz o snach jako cennym źródle informacji o człowieku i jego życiu, o czerpaniu z tej niewyczerpanej studni wiedzi każdego ranka gdy pamiętamy co nam się śniło.

Wiersz o akceptowaniu całej drogi jaka prowadzi nas do postawionego celu nawet jeśli są to porażki lub niepowodzenia, bez nich cały proces nie mógłby zaistnieć.

Wiersz o priorytetowym znaczeniu ludzkiego ciała, jako punktu, w którym zbiega się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Wiersz o ograniczoności ludźkiego umysłu, który nigdy nie będzie wiedział wszystkiego, to też nie jest jego celem. Celem jest współpraca ze zmysłami, z sercem, z resztą człowieka.

Wiersz o sile jaką ma dusza człowieka już od pierwszych chwil wcielenia, o nadrzędności woli duszy dziecka nad ego i ziemską świadomością jego rodziców.

Wiersz o niebagatelnym znaczeniu tego jakie mamy nawykowe myśli, one są bowiem tym co podświadomie steruje naszym przeznaczeniem, co tworzy naszą codzienność.

Wiersz o rozpoczynaniu nowego cyklu w życiu czego każdy dokonuje conajmniej parę razy. Są to czasami świadome czasami nie, zwroty naszej własnej historii.

Wiersz o próbowaniu różnych rzeczy w życiu, nie wpychaniu siebie na siłę w żadne ramy, oczekiwania, o testowaniu, żeby potem wybrać to co nam najbardziej odpowiada.

Wiersz o spotkaniu się dwóch osób. Każda z nich wyjdzie z tego doświadczenia odmieniona, od nich samych zależy jak będzie wyglądała ta zmiana.

Wiersz o codziennych nawykach, których bardzo często nie jesteśmy do końca świadomi, a które wpływają na to kim jesteśmy teraz i jacy będziemy w przyszłości.

Wiersz o naszym wyglądzie, który się zmienia i dopasowuje do nas na przestrzeni całego życia.

Wiersz o umiejętności sięgania po to czego naprawdę chcemy, o jasnym wyrażaniu, komunikowaniu swoich pragnień i tego co preferujemy.

Wiersz o wolnej woli, która jest jednocześnie możliwością i ograniczeniem, dla każdego człowieka jako istoty wolnej do tego stopnia na ile sama sobie na to pozwoli.

Wiersz o tym, że czasami warto sie na chwilę zatrzymać i zweryfikować kierunek do jakiego usilnie zmierzamy, może się okazać, że warto jest coś zmienić.

Wiersz o werbalnych i niewerbalnych sygnałach jakie wysyłamy i odbieramy z każdym kto znajduje się w naszym otoczeniu.

Wiersz o popadaniu w skrajności niezależnie od tego jakiej części naszego życia dotyczą, o stawianiu “czegoś” ponad wszytko inne.

Wiersz o kontrowersyjnym zjawisku jakim jest manipulowanie czasem, o emocjach jakie to doświadczenie wywołuje i jaki może mieć na nas wpływ.

Wiersz o powodach jakimi kieruje się dusza wybierając ciało kobiety lub mężczyzny, jakie są ograniczenia wynikające z tych różnic i jakie to stawia wyzwania.

Wiersz o ciągłym, często nieświadomym odgrywaniu w swoim życiu tego samego scenariusza, według którego nieprzerwanie układają się nasze losy.

Wiersz o prawdzie, która nigdy nie jest jedna, jest ich nieskończenie wiele. Każdy człowiek zna swoją prawdę na temat wszystkiego co zna i czego doświadczył.

Wiersz o tym, że nasz strach istnieje tylko dlatego, że my istniejemy. Każdy lęk i obawa ma źródło w nas i również my możemy to zmienić.

Wiersz o zaakceptowaniu inności, tego co uważamy za głupie, o niepoświęcaniu temu swojej uwagi, swojej życiowej energii – skoro to nas nie dotyczy.

Wiersz o zasadności istnienia zła, bez którego nie mogłoby istnieć dobro, tak bowiem działa dualna mechanika ludzkiej rzeczywistości.

Wiersz o zasypianiu, które napełnia człowieka spokojem, przekierowywuje jego uwagę z otaczającego świata do tego co wewnątrz.

Wiersz o tym, że to jak postrzegamy samych siebie ma się nijak do tego jak widzą nas inny, każdy widzi nas inaczej, jest nas tyle wersji ile ludzi żyje na tej planecie.

Wiersz o poczuciu jedności z całym stworzeniem, z otaczającą naturą, z najmniejszym źdźbłem trawy i największym oceanem, ze wszystkim co jest co było i będzie.

Wiersz o samopoznaniu, które jest ostatecznym celem wcielenia się duszy w ciało człowieka.

Wiersz o kobiecie, która jest niczym róża potrafiąca być czarująca i pachnąca lecz również posiadająca kolce, którymi w razie potrzeby może ukłuć.

Wiersz o tym, że wszystko zaczyna się od zmiany w naszej podświadomości i również tam musi nastąpić wpierw przemiana, żeby coś uzdrowić, zmienić, naprawić.

Wiersz o uzależnieniu jakim może być sam stan czekania “na coś”, o ciągłym urzymywaniu siebie w stanie wiecznego niezaspokojenia, o braku poczucia spełnienia.

Wiersz o uczynieniu wielkich wyzwań czy problemów łatwiejszymi poprzez skupianie się na jednym kroku, a nie całym zadaniu na raz, postrzeganie zadania etapowo.

Wiersz o dziedziczeniu nie tylko cech fizycznych tych najbardziej oczywistych ale też różnych nawyków, schematów myślowych, cech charakteru, skłonności, ukrytych traum.

Wiersz o braku przypadkowości w każdym zdarzeniu i procesie jaki widzimy, doświadczamy. Wszystko zawiera w sobie jakiś algorytm, jest wynikiem określonych reakcji.

Wiersz o sile i wpływie jaki ma na nasze życie podświadomość i zapisy, które się tam znajdują. Każdy zapis z jakim się rodzimy można zmienić, dezaktywować.

Wiersz o tym, że każda znajomość pozostawia w nas jakąś zmianę, tym większą im bardziej emocjonująca była.

Wiersz o duchowym odrodzeniu, o symbolicznej śmierci tego co już nie jest nami, o prawdziwym chrzcie człowieka świadomego, dojrzałego i gotowego na przemianę.

Wiersz o otwartości pozbawionej strachu przed tym co nieznane. Zawsze można przecież powiedzić „Stop” i wrócić do tego co było jeśli nowe mi się nie spodoba. Szkoda chociażby nie spróbować.

Wiersz o pogodzeniu się z tym z czym dotąd walczyliśmy, o akceptacji i odpuszczeniu na rzecz wewnętrznego spokoju, ulgi, odetchnięcia.

Wiersz o dystansie do własnej tożsamości, do czego tak bardzo przywykliśmy, co wydaje się nam tak bardzo znane, bezpieczne i pewne. Jest tak wiele więcej co na nas czeka, co już jest nasze pomimo iż nieznane.

Wiersz o tym, że obfitość w życiu przejawia się na wiele różnych sposobów, a odnajdzie ją ten, kto zrozumie czym ona jest.

Wiersz o niezbadanej i niezmierzonej dotychczas wartości ludzkiego DNA, niepowtarzalnej i jedynej na całe stworzenie świadomości, która przejawia się w fizycznym ciele.

Wiersz o iluzji, w jakiej potrafimy tkwić całe życie, że ważny jest cel, a nie proces, że musimy osiągnąć “to coś” być “jacyś” aby w końcu zasmakować szczęścia.

Wiersz o Autorefleksji, która jest ostatnią z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu. Jest podsumowaniem całego procesu, wyraża sedno wyśnionych wydarzeń.

Wiersz o tym, że nie ma uniwersalnej receptury na szczęście bo dla każdego objawiać się będzie w inny indywidualny sposób, każdy musi puścić swoje własne blokady.